Apoera is het grootste inheemse dorp in West-Suriname, gelegen aan de oever van de Corantijnrivier, dicht bij de grens met Guyana. Het dorp staat bekend om zijn rijke geschiedenis, culturele diversiteit en natuurlijke schoonheid. Hier volgt een chronologisch overzicht van de belangrijkste historische ontwikkelingen in Apoera.
Al eeuwenlang wordt het gebied rond Apoera bewoond door de Arowakse inheemse gemeenschap. Deze groep leefde van jacht, visserij en landbouw en had een diepgaande spirituele en culturele verbondenheid met het land en de rivier.
Tijdens de koloniale periode werd het gebied rondom Apoera weinig beïnvloed door de Europese koloniale machten. In tegenstelling tot andere delen van Suriname, waar plantages en slavenarbeid dominant waren, bleef Apoera grotendeels een inheems leefgebied. Toch werden de inheemse gemeenschappen indirect geraakt door de handel en activiteiten van de Europeanen, waaronder de aanleg van handelsroutes langs de Corantijnrivier.
In de jaren ‘70 van de 20e eeuw kreeg Apoera meer nationale aandacht door plannen voor economische ontwikkeling. De Surinaamse regering startte in samenwerking met Nederland het West-Surinameproject, een ambitieus plan om bauxiet te ontginnen in het Bakhuisgebergte en een spoorlijn aan te leggen van Apoera naar de mijnen. De spoorweg werd aangelegd, maar door economische en politieke omstandigheden werd het project voortijdig stopgezet, waardoor de lijn nooit in gebruik werd genomen.
Voor de aanleg van de spoorlijn en de exploitatie van de natuurlijke hulpbronnen werden infrastructuren zoals wegen en nederzettingen gecreëerd, en arbeiders uit andere delen van Suriname kwamen naar Apoera. De bouw van de spoorweg verliep voorspoedig, en een groot deel van het traject werd voltooid. Er werden treinwagons en locomotieven aangeschaft, en er was hoop op economische groei voor de regio.
Echter, door economische tegenslagen, veranderende politieke situaties en het terugtrekken van buitenlandse investeerders kwam het project stil te liggen. De spoorlijn, hoewel bijna voltooid, werd nooit operationeel. De restanten van de spoorlijn en de verlaten treinwagons in Apoera zijn vandaag de dag nog steeds zichtbaar en vormen een stille herinnering aan deze niet-voltooide ambitie. Ondanks de mislukking van het project zorgde het wel voor blijvende invloed op de regio, zoals verbeterde toegang tot bepaalde gebieden en de ontwikkeling van houtkapactiviteiten die tot op heden voortduren. Lees meer...
Tegenwoordig is Apoera een belangrijk centrum voor inheemse gemeenschappen en een opkomende bestemming voor ecotoerisme. Bezoekers kunnen genieten van ongerepte natuur, boottochten op de Corantijnrivier, en kennismaken met de inheemse cultuur. Daarnaast spelen initiatieven voor duurzame ontwikkeling en natuurbehoud een steeds grotere rol in de regio.