In april 1866 werden in Suriname de eerste parlementsverkiezingen gehouden. Hierbij werden negen leden gekozen voor de Koloniale Staten, die dat jaar werden opgericht. Daarnaast benoemde de gouverneur vier leden voor een termijn van één jaar. Vanaf 1868 trad om de twee jaar een derde van de gekozen leden af, waardoor een Statenlid maximaal zes jaar kon dienen voordat herverkiezing mogelijk was. De eerste zitting werd officieel geopend op 8 mei 1866. Van 1866 tot 1936 werden leden van het parlement gekozen mannen die 60 gulden betaalde aan belastingen mochten stemmen. Bij de verkiezingen van 1866 mochten alleen mannen stemmen die aan het censuskiesrecht voldeden. 

In 1948 vond een belangrijke verandering plaats. Toen werd het Algemeen Kiesrecht ingevoerd: Alle mannen vanaf 25 jaar mochten stemmen. Weer werd het aantal parlementsleden opgevoerd. Er waren nu 21 leden in het parlement. En dit veranderde in 1963, naar 36 leden. Vanaf 1963 mochten vrouwen ook stemmen. Het aantal leden werd meer. Nu zaten er 39 leden in de Staten van Suriname. 

In 1949 werden de Staten voor het eerst gekozen bij algemeen kiesrecht. Er kwam een kabinet, benoemd door de Gouverneur, maar verantwoording schuldig aan de Staten. Dit alles vond zijn neerslag in het Statuut voor het Koninkrijk der Nederlanden van 1954 en in de eerste grondwet van de Republiek Suriname van 1975.

Het Parlement werd zelf buiten werking gesteld (bij Algemeen Decreet A van 13 augustus 1980). Tijdens die periode bepaalden het Militair Gezag en de regering alle wettelijke regelingen -decreten. In de periode 1 januari 1985 tot 14 december 1987 had Suriname een overgangsparlement, van een militair naar democratisch bestuur, waarvan de leden benoemd waren. 

In deze periode werd een concept grondwet samengesteld en die werd op 30 september 1987 bekrachtigd bij Staatsbesluit van 1987 no 116. Het volk had hier ook zeggenschap in door een referendum dat gehouden was. Het Parlement heette van toen af De Nationale Assemblée. Op 24 december 1990 vond er voor de tweede keer in de geschiedenis van ons land, een coup plaats. Deze werd de telefoon-of kerstcoup genoemd. De coupplegers wilden dat er vervroegde verkiezingen uitgeschreven werden en dat gebeurde ook op 25 mei 1991. Daarna vonden er weer op 23 mei 1996 verkiezingen plaats. 

Voor de vergaderingen van DNA werd een tijdelijke oplossing gevonden in het oude gebouw van de Kamer van Koophandel en Fabrieken en later dat jaar werd verhuisd naar het pand van de Buiten-Sociëteit Het Park. Het duurde nog jaren voordat er overgegaan werd tot de nieuwbouw van DNA. Hiervoor werd in 2017 een ontwerp goedgekeurd; in 2019 maakte Paramaribo Urban Rehabilitation Program (PURP) de start van de herbouw. De financiering is afkomstig van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank. Het nieuwe pand werd op 14 april 2022 opgeleverd en is een identieke herbouw van de oude Assemblée. Met de herbouw was een bedrag van 3,4 miljoen USD gemoeid. Er moet nog wel een grotere vergaderzaal voor het parlement bij gebouwd worden. Het pand werd in januari 2023 officieel in gebruik genomen.

Bij de verkiezingen voor De Nationale Assemblee werd tot de verkiezingen van 2020 gebruikgemaakt van een meervoudig districtenstelsel, hetgeen betekende dat de zetels per district worden verdeeld en binnen elk district meerdere zetels te verdelen zijn. Het aantal zetels voor de kiesdistricten, die overeenkomen met de gewone districten, is in de jaren tachtig wettelijk vastgelegd op basis van een politiek compromis en sindsdien ongewijzigd gebleven. Dit compromis is weer gebaseerd op de zetelverdeling zoals deze in de jaren vijftig wettelijk is vastgelegd. Omdat deze verdeling niet wordt aangepast aan de bevolkingsverhoudingen, zijn er door bevolkingsverschuivingen in de afgelopen decennia in het ene district veel meer stemmen nodig om een zetel te behalen dan in het andere district. Zo zijn voor een zetel in het district Paramaribo, dat met de helft van de Surinaamse bevolking slechts 17 van de 51 zetels te verdelen heeft, gemiddeld tien keer zoveel stemmen nodig als voor een zetel in het district Coronie, waar 0,6% van de bevolking 2 van de 51 zetels (4%) mag verdelen. 

Gewezen leden