Het eerste officiële ziekenhuis in Suriname, opgericht in 1798. Het bood basisgezondheidszorg en behandelingen aan militairen, matrozen en later ook aan burgers. Dit was het 's Lands Hospitaal.
Het Militair Hospitaal was een belangrijk ziekenhuis in Suriname tijdens de periode van 1880-1900. Het werd opgericht om medische zorg te bieden aan militairen en hun families die in Suriname gestationeerd waren.Het Militair Hospitaal was gevestigd in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, en speelde een cruciale rol bij het verstrekken van medische behandelingen, verpleegkundige zorg en ziekenhuisfaciliteiten aan het militaire personeel. Het bood onder andere diensten aan zoals spoedeisende hulp, chirurgie, interne geneeskunde en verloskunde.
In 1903 werd het Binnenlands ziekenhuis opgericht. Deze was gericht op het bieden van gezondheidszorg aan de inheemse bevolking in het binnenland van Suriname. Het richtte zich voornamelijk op de behandeling van tropische ziekten en het verlenen van basiszorg.
Het Rooms-Katholiek Ziekenhuis was het eerste katholieke ziekenhuis in Suriname, opgericht in 1916. Het verleende medische zorg vanuit een katholiek perspectief en speelde een belangrijke rol in het bieden van zorg aan de katholieke gemeenschap.
Deze ziekenhuizen waren essentiële medische voorzieningen in Suriname tijdens de late 19e eeuw en vroege 20ste eeuw. Ze boden basisgezondheidszorg, behandelingen en verpleging aan zowel militairen als de lokale bevolking. Hoewel de medische zorg destijds beperkt was in vergelijking met de moderne normen, waren deze hospitalen belangrijke stappen in de ontwikkeling van de gezondheidszorg in Suriname en vormden ze de basis voor verdere uitbreiding en verbetering van de medische voorzieningen in latere jaren.
Tijdens de koloniale periode was de gezondheidszorg in Suriname voornamelijk gericht op de behoeften van de koloniale machthebbers en de plantage-eigenaren. Er waren enkele ziekenhuizen, zoals het Militair Hospitaal en het Rooms-Katholiek Ziekenhuis, die vooral toegankelijk waren voor de elite en de rijkere bevolking.
Naast de westerse geneeskunde speelde traditionele geneeskunde een belangrijke rol in de Surinaamse samenleving. Deze omvatte het gebruik van kruiden, rituelen en traditionele genezers, bekend als "obi mans" of "piai". Veel mensen vertrouwden op deze traditionele geneeskunde voor hun gezondheidszorgbehoeften.
Na de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 werden er stappen ondernomen om de gezondheidszorg toegankelijker te maken voor de gehele bevolking. Er werden meer gezondheidscentra en poliklinieken opgericht om basisgezondheidszorg te bieden aan gemeenschappen in het hele land. In de jaren 80 en 90 werden er regionale ziekenhuizen opgezet om gespecialiseerde zorg te bieden aan verschillende regio's in Suriname. Deze ziekenhuizen, zoals het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, het 's Lands Hospitaal en het St. Vincentius Ziekenhuis, speelden een cruciale rol in het leveren van ziekenhuiszorg en medische diensten aan de bevolking.
De gezondheidszorginfrastructuur in Suriname heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld en verbeterd. Er zijn nu verschillende ziekenhuizen, poliklinieken, gezondheidscentra en medische posten verspreid over het hele land om toegang tot gezondheidszorg te bieden aan zowel stedelijke als landelijke gemeenschappen. Naast curatieve zorg is er aandacht voor preventie en volksgezondheid. Het Ministerie van Volksgezondheid in Suriname richt zich op het bevorderen van gezondheidseducatie, het uitvoeren van vaccinatieprogramma's, het bestrijden van infectieziekten en het bevorderen van gezonde levensstijlpraktijken in de samenleving.
Het Surinaamse gezondheidszorgsysteem blijft zich ontwikkelen en wordt geconfronteerd met uitdagingen zoals beperkte middelen, infrastructuurproblemen en de behoefte aan meer gespecialiseerde zorg.
Wie de geschiedenis van de psychiatrische zorg in Suriname onderzoekt, komt al snel de naam "Wolfenbüttel" tegen. Eind negentiende eeuw werd op de voormalige plantage "Wolfenbüttel", gesticht in 1737, een krankzinnigengesticht gebouwd. Hoewel deze instelling sinds 1953 niet meer de naam Wolfenbüttel draagt, kwam die naam in 2021 opnieuw in het nieuws toen onverwacht het medisch dossier van Louis Doedel werd gevonden in de directeurskamer. Lees meer...
De gezondheidszorg in Suriname heeft zich door de eeuwen heen ontwikkeld van eenvoudige medische posten en zendingshospitalen naar een uitgebreid netwerk van moderne gezondheidscentra. Van de vroege medische missies in het binnenland tot de oprichting van regionale poliklinieken en het Nationaal Ziekenhuisnetwerk, heeft de gezondheidszorg zich voortdurend aangepast aan de behoeften van de bevolking. Lees meer...
De ontwikkeling van de farmacie in Suriname is nauw verbonden met de koloniale geschiedenis, de botanische kennis van inheemse en Europese geneeswijzen, en de introductie van moderne apothekerspraktijken. Van de oprichting van de eerste kruidtuinen in de 17e en 18e eeuw tot de opkomst van zelfstandige apotheken in de 19e en 20e eeuw, heeft de farmacie een belangrijke rol gespeeld in de gezondheidszorg van het land. Lees meer...
De gezondheidszorg in Suriname heeft een lange en dynamische geschiedenis, waarbij ziekenhuizen een cruciale rol hebben gespeeld in de medische ontwikkeling van het land. Van de eerste militaire hospitalen en zendingshospitalen tot moderne medische centra zoals het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, de evolutie van ziekenhuizen in Suriname weerspiegelt de bredere sociaal-economische en politieke veranderingen in het land. Lees meer...
De opleiding Geneeskunde in Suriname heeft een rijke en dynamische geschiedenis, die zich over meerdere eeuwen uitstrekt. Van de eerste medische opleidingen in de koloniale tijd tot de oprichting van de medische faculteit aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname, heeft het medische onderwijs zich voortdurend ontwikkeld om te voldoen aan de gezondheidsbehoeften van de bevolking. Lees meer...